Doof van de pijn Onze mooiste momenten lijken die van verraad aan mezelf, aan jou maken mijn gezicht grauw vertellen hoeveel ik van je hou Maar waarom dit? ik lijk dubbel te leven te verlangen naar meer naar een volgende keer en tegelijk nooit weer Een schrijnende pijn die me wanhopig maakt blijft in mijn ogen branden maakt willoos mijn handen tot knarsen van mijn tanden Dit mag niet zijn schreeuw ik in mijn oor maar niets wil dat horen ik lijk totaal verloren nergens te behoren Moet ik mijn ogen sluiten mijn handen voor mijn oren? Mag ik enkel dromen is het mij enkel overkomen wat wil ik voorkomen?